De Georgische manier van leven

De nachtrust hier doet ons goed al is hier ‘s nachts steeds veel geluid van auto’s in de verte, blaffende honden en Bzhuzhi de rivier. Ze noemen de rivier zo, omdat het het zoveel lawaai maakt, net als dan je het uitspreekt:Be- Zzzjoehzhjiii.

Vandaag zijn er plannen om te leren koken, om te kijken bij de buren en om de kerk boven op de berg te bezoeken. Bij mooi weer kunnen we nog in de rivier zwemmen.

Gisterenavond hebben we al veel ervaringen uitgewisseld en vanmorgen bij het ontbijt gaat dat verder. Zo pratend met elkaar leer je ontzettend veel over elkaars cultuur en over het hoe en waarom.

Het is onmogelijk om hier een opsomming te maken en veel informatie is nu al niet meer direct ter beschikking in je hoofd, omdat het zoveel is....
Wat bijvoorbeeld erg bijzonder is in Guria is dat de mannen vaak niet thuis wonen, maar elders werken, zo geld verdienen en dat dan opsturen naar huis. In deze regio is namelijk veel minder werk dan in de stad.

Trouwtradities lijken wel veel op die van ons, maar door de geschiedenis met veel oorlog staan mensen hier heel anders in het leven. Geloof is in Georgië nog erg belangrijk. Ongeveer 90% is praktiserend orthodox christen.

Werk start vaak pas om 10.00 uur en daardoor zijn de Georgen langslapers en eten ze het liefst om 9.00 om 14.00 en rond 19.00/20.00 diner..

Om 9.00 uur gaan we dus vandaag ontbijten al lijkt het meer op een brunch. Al kletsend blijven we zitten tot bijna 12.00 uur.
Het weer is somber en het blijft maar regenen. In Georgië betekent dit, dat je het liefst niets doet en thuis blijft, echter omdat wij hier nu zijn, gaan we even na de middag op visite bij de buurman.
Germani heeft een paar koeien, een varken waar hij ook mee wandelt, een paar kippen en wat kalkoenen.

Eerst kijken we bij de kalfjes die langs de rivier lopen. Het maakt meteen duidelijk waarom we zoveel koeien op straat zien. Veel gezinnen hebben hier een koe voor de melk en de kaas, maar geen ruimte om ze te laten grazen. Ze laten daarom de koeien maar wandelen waar ze willen en die keren in de avond vanzelf weer terug richting huis.
Na ook het varken, de kippen en de tuin te hebben bewonderd, worden we binnen uitgenodigd.
Onderweg hier naartoe krijg ik van Germani een druiventros aangereikt, zodat ik kan proeven en kan delen met de rest.
De druiven zijn hier niet heel zoet, maar erg aromatisch. Bijna alle druiven worden gebruikt voor het maken van wijn en ook daarin zijn veel gezinnen zelfvoorzienend.

Eenmaal binnen in het deels open huis van Germani en zijn vrouw, krijgen we koffie, drank (eigen gestookte wodka van 80%!) en zoetheden volgens goed gebruik aangeboden.
Zijn vrouw begroet me met een hand en 1 kus, zoals alle Georgiërs elkaar begroeten (ook de mannen)
We voelen ons hierdoor erg welkom en al snel zitten we hier echt op ons gemak.
Echter, omdat de tijd dringt, moeten we al snel terug en gaan we lunchen om 15.30

Na alweer te hebben gegeten gaan we samen in de auto (Lika en Mariam stappen bij ons in) naar de kerk op de heuvel en de bijbehorende begraafplaats. Hier liggen de grootouders van Lika en de graven hier, als je het aangeeft, al berekend op 2 personen, zodat man en vrouw bij elkaar begraven kunnen worden. Op elke grafsteen staat een foto, op de oude echte foto’s en op de nieuwe gravures. Het is vreemd voor ons om bij elke overledene echt beeld te hebben, maar snappen nu ook een andere traditie beter:
Je voorouders moet je namelijk eren en op tweede paasdag gaan veel mensen naar het kerkhof om daar samen te eten bij het graf. Zo ben je toch samen...
Het lijkt misschien vreemd als je onze begraafplaatsen voor ogen hebt, met lange rijen met graven, maar hier zijn het allemaal “hoekjes” met familieleden bij elkaar, waardoor dit wel een heel andere sfeer heeft.

De kerk is helaas gesloten, dus na wat foto’s van buitenaf gaan we verder.
In een bocht aan de doorgaande weg moeten we stoppen. We hebben geen idee waarom, maar als we in de bocht, naar beneden klauteren, zien we al snel waarom: hier loopt de rivier! Het water is hier ruig en in mei is hier 1 van de moeilijkste kajakwedstrijden van Europa.
Het stuk waar wij komen is rustiger en kun je eventueel zwemmen. Gezien het weer vandaag is het alleen geen optie helaas.

We rijden iets verder en kopen honing bij een kleine bijenhouder voordat we terugkeren naar het huis en je raadt het al; we gaan opnieuw eten.
In de keuken mag ik meekijken en helpen met oma. Volgens haar ben ik nu een echte Georgische vrouw.
We maken een maaltijd met grof maismeel, kip in een soort soep van tomaten en kruiden, uiteraard kachapuri en dan nog een aantal bijgerechten met aubergine en walnootpasta.

Heel veel eten wordt hier van te voren gemaakt en bijna alles kan hergebruikt worden door de zuren en zouten waarin het miet weken, zodat het langer houdbaar is.
Bijzonder om mee te maken.

De avond verloopt hetzelfde als de ochtend; lang tafelen, kletsen en het is wederom veel te gezellig waardoor we pas om 23.30 van tafel gaan en gaan opruimen.

Nog 1 bijzonderheid, zo graag als dat wij koffie drinken na het diner, hier drinken ze thee...
Koffie houdt je te lang wakker als je pas zo laat eet...

Moe van alle indrukken, gaan we snel naar bed.
Morgen gaat het “de berg op”!