Mini retraite
Door: Marloes
Blijf op de hoogte en volg Jeroen, Marloes, Koen en Finn
31 Juli 2018 | Georgië, Kharagauli
Wakker worden midden in de natuur van de kleine kaukasus..... alle rust... alle stilte... Nou ja, stilte?!
Het is bijna 6.30 als mijn rug de matrassen die hier liggen niet meer verdraagt.
In de shelter waar we zijn aangekomen is plek voor 12 personen om de slapen. Er staan 6 stapelbedden en er is 1 ruimte met een tafel en wat stoelen. Er is een haard en er staat een kast die bijna in elkaar valt. Op de kamer die wij hebben uitgezocht, (totaal zijn er 4 ruimtes in deze houten chalet) staan 3 stapelbedden en op die stapelbedden liggen al matrassen, van die hele oude met een paar metalen springveren erin, die hier inmiddels eruit springen. Er zitten meer gaten in dan ons lief is en schoon.... ach ja, we hebben gelukkig een matje mee.
Als mensen al moeite hebben met de bedden in een hotel, dan het advies om vooral deze tocht achterwege te laten.
Erg gek is het dus niet dat slapen niet heel erg makkelijk gaat hier, omdat je lijf gewoon moet wennen aan deze zeer basic faciliteiten. Behalve de shelter, staan er buiten op het terrein 3 houten hokjes: Juist! De toiletten! We hebben het geluk dat er op 1 zelfs nog wat toiletpapier hangt en dat is het meest luxe accessoire hier. Er is hier geen stroom, geen bank, geen internet en voor wat water, om je te wassen of om te drinken, moet je 700mtr de berg af om vervolgens met 6liter bronwater weer de berg op te lopen.
Jeroen is zo lief dat hij dit een aantal keren op zich neemt.
Basic zijn we wel gewend, maar dit is weer een heel nieuwe level... Wat je wel meteen oppakt is een ander ritme; je gaat slapen als het donker wordt, want er is geen licht en hout voor een vuurtje is nog niet gekloofd. Bovendien zijn we allemaal bijzonder vermoord door de 5uur durende klim. Om 21.00 lagen we dus allemaal in bed, toch verliep slapen voor ons alle 4 moeizaam. De bedden liggen niet lekker en in een mummieslaapzak liggen terwijl het erg warm is, is ook niet praktisch. Deels openritsen helpt, maar dan plak je vast aan het matje.... kortom, zoals ik al zei, wennen!
Zo afgesloten van de buitenwereld heb je wel alle tijd om weer eens goed om je heen te kijken, om stil te zijn en vooral om te genieten van de natuur
Om je te vermaken wilden we wat leesvoer meenemen, maar door de tijdsdruk van de vorige dag om bij onze “goederentransporteur” te komen, waren de boeken in de auto blijven liggen. Vandaag zullen we ons dus geheel zelf moeten zien te vermaken.
Om 6.30 uit bed gegaan, na al een tijd te hebben liggen woelen....
buiten is het nu heerlijk, wel fris, maar daarvoor hebben we truien en vesten mee. Op de veranda die het huis voor de helft omsluit, is het heerlijk genieten van het uitzicht. De zon piept inmiddels net boven de omliggende negen uit en in het dal zie je wat sluierbewolking.
Stil is het hier allerminst, de natuur gonst! Vlinders die fladderen, vogels die fluiten en in de vroege ochtend, nu het nog koel is, hun maaltje verzamelen, sprinkhanen die een wedstrijdjes lijken te houden wie het hardst kan tsjirpen (wel bijzonder knap dat mannetjes en vrouwtjes elkaar dus tussen al dit verschillende getsjirp weten te vinden) en in de verte het gekras van een gaai....
Rustig is het dus eigenlijk ook niet, om je heen is er een hele wereld in bedrijvigheid terwijl voor ons de tijd hier even stilstaat.
het blijkt een groot goed....
Kort na 7.00 zit iedereen buiten en met het campingsetje dat we van Mari hebben meegekregen, koken we water voor de koffie. We hebben samen gezellige gesprekken, maar zijn ook vooral stil om de wereld om ons heen te beleven. Wat mooi en uniek om zover van onze bewoonde wereld te zijn.
We eten ondertussen wat meegebrachte crackers en alles smaakt hier zoveel lekkerder dan thuis. Tevreden zijn kan ineens met weinig.
Om 10.00 worden er plannen gemaakt: willen we nog wandelen? 3 kilometer verderop is nog een shelter en staat een kerkje.... De kinderen zijn resoluut: ECHT NIET!
Dus blijven we in en om Ch’ It’ akhevi.
Ondanks dat hier niets is en we onze phones uitlaten, omdat we ze maar 1x kunnen laden met de powerbanks die mee zijn (voor de terugreis is een beetje mobiel zijn wel makkelijk in noodsituaties) vermaakt iedereen zich prima. De jongens maken wandelstokken voor de volgende dag, kloven hout en bedenken spelletjes met stenen. Ik zit in het gras, observeer de sprinkhanen, maak foto’s en ga op zoek naar bessen.
(de traditionele rolverdeling komt dus toch naar voren
Het is bijna 6.30 als mijn rug de matrassen die hier liggen niet meer verdraagt.
In de shelter waar we zijn aangekomen is plek voor 12 personen om de slapen. Er staan 6 stapelbedden en er is 1 ruimte met een tafel en wat stoelen. Er is een haard en er staat een kast die bijna in elkaar valt. Op de kamer die wij hebben uitgezocht, (totaal zijn er 4 ruimtes in deze houten chalet) staan 3 stapelbedden en op die stapelbedden liggen al matrassen, van die hele oude met een paar metalen springveren erin, die hier inmiddels eruit springen. Er zitten meer gaten in dan ons lief is en schoon.... ach ja, we hebben gelukkig een matje mee.
Als mensen al moeite hebben met de bedden in een hotel, dan het advies om vooral deze tocht achterwege te laten.
Erg gek is het dus niet dat slapen niet heel erg makkelijk gaat hier, omdat je lijf gewoon moet wennen aan deze zeer basic faciliteiten. Behalve de shelter, staan er buiten op het terrein 3 houten hokjes: Juist! De toiletten! We hebben het geluk dat er op 1 zelfs nog wat toiletpapier hangt en dat is het meest luxe accessoire hier. Er is hier geen stroom, geen bank, geen internet en voor wat water, om je te wassen of om te drinken, moet je 700mtr de berg af om vervolgens met 6liter bronwater weer de berg op te lopen.
Jeroen is zo lief dat hij dit een aantal keren op zich neemt.
Basic zijn we wel gewend, maar dit is weer een heel nieuwe level... Wat je wel meteen oppakt is een ander ritme; je gaat slapen als het donker wordt, want er is geen licht en hout voor een vuurtje is nog niet gekloofd. Bovendien zijn we allemaal bijzonder vermoord door de 5uur durende klim. Om 21.00 lagen we dus allemaal in bed, toch verliep slapen voor ons alle 4 moeizaam. De bedden liggen niet lekker en in een mummieslaapzak liggen terwijl het erg warm is, is ook niet praktisch. Deels openritsen helpt, maar dan plak je vast aan het matje.... kortom, zoals ik al zei, wennen!
Zo afgesloten van de buitenwereld heb je wel alle tijd om weer eens goed om je heen te kijken, om stil te zijn en vooral om te genieten van de natuur
Om je te vermaken wilden we wat leesvoer meenemen, maar door de tijdsdruk van de vorige dag om bij onze “goederentransporteur” te komen, waren de boeken in de auto blijven liggen. Vandaag zullen we ons dus geheel zelf moeten zien te vermaken.
Om 6.30 uit bed gegaan, na al een tijd te hebben liggen woelen....
buiten is het nu heerlijk, wel fris, maar daarvoor hebben we truien en vesten mee. Op de veranda die het huis voor de helft omsluit, is het heerlijk genieten van het uitzicht. De zon piept inmiddels net boven de omliggende negen uit en in het dal zie je wat sluierbewolking.
Stil is het hier allerminst, de natuur gonst! Vlinders die fladderen, vogels die fluiten en in de vroege ochtend, nu het nog koel is, hun maaltje verzamelen, sprinkhanen die een wedstrijdjes lijken te houden wie het hardst kan tsjirpen (wel bijzonder knap dat mannetjes en vrouwtjes elkaar dus tussen al dit verschillende getsjirp weten te vinden) en in de verte het gekras van een gaai....
Rustig is het dus eigenlijk ook niet, om je heen is er een hele wereld in bedrijvigheid terwijl voor ons de tijd hier even stilstaat.
het blijkt een groot goed....
Kort na 7.00 zit iedereen buiten en met het campingsetje dat we van Mari hebben meegekregen, koken we water voor de koffie. We hebben samen gezellige gesprekken, maar zijn ook vooral stil om de wereld om ons heen te beleven. Wat mooi en uniek om zover van onze bewoonde wereld te zijn.
We eten ondertussen wat meegebrachte crackers en alles smaakt hier zoveel lekkerder dan thuis. Tevreden zijn kan ineens met weinig.
Om 10.00 worden er plannen gemaakt: willen we nog wandelen? 3 kilometer verderop is nog een shelter en staat een kerkje.... De kinderen zijn resoluut: ECHT NIET!
Dus blijven we in en om Ch’ It’ akhevi.
Ondanks dat hier niets is en we onze phones uitlaten, omdat we ze maar 1x kunnen laden met de powerbanks die mee zijn (voor de terugreis is een beetje mobiel zijn wel makkelijk in noodsituaties) vermaakt iedereen zich prima. De jongens maken wandelstokken voor de volgende dag, kloven hout en bedenken spelletjes met stenen. Ik zit in het gras, observeer de sprinkhanen, maak foto’s en ga op zoek naar bessen.
(de traditionele rolverdeling komt dus toch naar voren
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
