Van drukke stad naar ultieme rust

Op onze planning staat ver reizen vandaag. Het liefst zien ze ons al om 10.10 in takayama, maar naar takayama is eerst een rit met de shinkansen naar Nagoya van 50 minuten en dan de limited express train naar Takayama van 2,5 uur... Daarna moeten we nog twee keer met de bus om onze eindbestemming, kamikochi, te bereiken. Al met al ruim 6 uur reizen als we alle ov in 1 keer halen.

Dit reisschema zou betekenen dat we al om 6.00 moeten vertrekken uit de Ryokan en dat terwijl ik nog heel graag 1 ding in Kyoto wil zien: de torii s op Fushimi Inari- taisha

We kiezen ervoor om dit wel te gaan bezichtigen en dan de Hirayu onsen die we onderweg op onze rit aandoen, niet te bezoeken. Hoewel dit schitterende onsen zijn in de natuur, is het maar de vraag of Jeroen hier in mag met zijn tatoeages en bovendien is het ook minder geschikt voor de kinderen.

Dus om 8.30 uur pakken we een taxi naar de Fushimi Inari. Wat een goede keuze is dit! Het begint al snel druk te worden, want het is 1 van de populairste spots van Japan, maar We begrijpen ook meteen waarom; een heel grote torii siert de toegang naar deze hoofdschrijn van de kami (god) Inari daarnaast is het een van de oudste shintoistische heiligdommen in Kyoto.
Er zijn duizenden torii die allemaal gedoneerd zijn door families personen of bedrijven. Steeds verder nemen deze vermiljoenrode bogen je mee de berg op om te eindigen bij het meest heilige, wat hier ook zichtbaar is voor iedereen, de spiegel...

We beginnen de klim met in ons achterhoofd dat we rond 10.00 uur moeten gaan reizen richting Kamikochi en al heel snel beseffen. Dat iets meer dan een uur absoluut niet genoeg is om hier alles te kunnen zien, laat staan om de top te halen.
De schrijn staat midden in de natuur en met de zon, die fel tussen de bomen door schijnt, is het een sprookjesachtig tafereel.
Er zijn ook hier weer vele tempels en bij eentje, halverwege de berg, schrijven we een wens op en hangen hem tussen de andere wensen. Er hangen er inmiddels duizenden en alle gekleurde papiertjes zijn een mooi gezicht!

We lopen nog iets verder en besluiten dan, met veel moeite en pijn, want wat zijn we (Jeroen en ik) nieuwsgierig naar de top, om nu terug te gaan. De tijd laat het niet toe om verder te gaan en we moeten zorgen dat we vóór 17.30 bij Hirayu Onsen zijn, want dan gaat de laatste bus naar kamikochi.

Opnieuw een taxi om snel bij het station te komen. Daar halen we onze bagage uit de kluizen en wandelen we al automatisch richting de shinkansen. Het kost niet veel moeite meer om de juiste trein te vinden en 15 minuten later zitten we weer in de shinkansen. Ook de aansluiting naar Takayama is perfect: al 12 minuten later gaat de trein! Of nee..... Toch niet!! Tot onze verbazing maken we dan nu toch echt een vertraging mee op het spoor. Niemand kan ons vertellen hoe lang het gaat durven en even twijfelen we om dan via Matsumoto te reizen, waar de treinen wel naartoe lopen en dan zelf het laatste deel aan busvervoer te betalen, want de tijd begint te dringen.

Net wanneer ik op zoek ga naar iemand die misschien wel meer informatie kan verschaffen, komt de trein, ruim 40 minuten te laat aan.
Uiteindelijk moeten we hierdoor ook bijna 40 minuten wachten op de bus naar Hirayu en pakken we de op een na laatste bus naar Kamikochi..... Pfjieuw! We made it!!

De reis op zich was prachtig! Onderweg zien we vele watervallen, kristalheldere rivieren, mooie bergen en ontelbaar veel bloesembomen. Aangezien het hier koudere is, zie je dat juist nu de bomen nog volop bloeien, daar waar in Kyoto al veel bomen uitgebloeid waren.
De reis is dan ook helemaal niet vervelend wat dat betreft en we genieten volop van wat we zien.

Nog spectaculairder wordt het als de bus ons afzet bij kamikochi busterminal..... De witte bergen op de achtergrond, het water dat overal klettert en het vele groen van de bomen..... Uniek!
Kamikochi is zo goed als autoloos, alleen personeel mag hier bij uitzondering met de auto komen. Dus ook wij gaan lopend op zoek naar ons hotel.
Vanmorgen was het nog 22 graden in Kyoto, nu op de berg is het nog 7 hoewel het door de harde wind en vele sneeuw nog kouder aanvoelt.
Alle mooie vergezichten maken echter alles goed en ook de jongens roepen steeds:" wauw! Kijk dit" Koen spotte in de bus zelfs al een aapje....
20 minuten wandelen door gravel, modder, sneeuw en kleine voetpaden, komen we aan bij ons hotel. Zodra we richting entree lopen, worden we hartelijk ontvangen door een medewerker. Hij neemt de koffers over en binnen kijken we onze oven uit; super-de-luxe is dit!
Het hotel is echter in het geheel niet georiënteerd op buitenlandse gasten, zelfs de naam staat alleen in het Japans geschreven, toch doen ze hun uiterste best om zich verstaanbaar te maken voor ons.

Onze kamers hebben uitzicht op de rivier en zelfs de badkamer, die zich door het glas zichtbaar in de kamer bevindt, kijkt uit op de rivier en de bergen. Schitterend!!!
We hebben ongeveer 10 minuten om ons om te kleden en zijn dan uitgenodigd voor het diner... Dat is al gestart, maar we mogen nog aanschuiven.
We frisser ons snel op, trekken een lange broek aan en gaan dan naar beneden.
Wat we daar treffen is vooral erg chique te noemen.
Op ons kaartje staat de we een 7 gangen diner geserveerd krijgen uit de Franse keuken met een Japans tintje...

We zijn benieuwd! Op de wijnkaart kiezen we een wijn uit die niet al te duur is, tenminste niet voor de standaard van dit hotel. We rekenen hiervoor de lieve som van €60,- af.
Het eten is geweldig en de jongens doen hun uiterste best om zo netjes mogelijk te eten. Supertrots zijn we op ze!
De kok komt persoonlijk langs om even te kijken hoe het gaat, we maken hem complimenten, maar hij kan geen woord Engels. Toch doet vriendelijk buigen en lachen dan heel veel en hij neemt met een glimlach en diepe buiging onze complimenten aan.

Na het eten volgt weer een nieuwe ervaring voor de jongens; ze mogen in de onsen. Deze zijn hier zowel binnen als buiten en loeiheet. In hun huispakjes (ze hebben hier geen yukata) gaan ze gezamenlijk naar beneden.
Bij terugkomst zie ik drie erg verhitte gezichten, maar ook een grote glimlach. Het was warm, eigenlijk te warm, maar ze hebben ook genoten.

Zelf ga ik ook nog even en geniet van de unieke buitenlocatie met rotsen en grote stenen. Zelf in de kleedruimte staan extra producten speciaal voor de dames, zoals gezichtscrème, borstels en bodylotion....
Je eigen persoonlijke spa.

Nu dan lekker loom terug op de kamer. De bedden zijn weer 120 breed, dus samen hebben we een keizerlijk bed. (Dit is echt nog beter dan kingsize hoor!)

Welterusten voor nu, morgen (hopelijk niet met teveel regen) maar eens rondwandelen hier aan het einde van de wereld....