Hoogtepunten Kyoto

In de morgen lopen we naar het station aan de kant van Kyoto-tower die we graag willen bezichtigen. Helaas gaat de tower pas om 11.00 open en voor vandaag hebben we wel duidelijk bedacht wat we nog willen zien; kinkaku-ji (de gouden tempel) en kasteel Nijo. We slaan wegens tijdgebrek de tower over en hopen die op de terugweg nog te kunnen bezichtigen.
Na bijna een week elke dag meer dan 10km lopen, zijn de benen en voeten van de jongens erg moe. We nemen vandaag daarom lekker luxe een taxi naar de andere kant van de stad waar er beroemdste tempel van Japan zich bevindt.

Kinkaku-ji
Als de taxi ons bij de ingang afzet rond 10.00 uur zien we precies hoe beroemd deze tempel is: zwermen met mensen en busladingen vol kinderen komen tegelijk aan en stromen gezamenlijk richting de ingang.
Wij gaan mee in deze stoet en bij het park voor de ingaan wachten we om ons eerst te oriënteren en om een ontbijten te scoren bij een van de standjes hier. Ontbijt in de vorm van broodjes blijkt hier niet te zijn, maar wel ijs...

We besluiten dat dat voor vandaag een prima start is :-D
Koen wil graag grijs ijs proberen (sesam) en Finn vanille (want dat lust hij zeker)
Jeroen en ik nemen koffie uit de automaat: koffie met een rood streepje eronder is warm en met een blauw streepje is koud en ja, dit komt uit dezelfde kast... Heel apart dat dit zo kan. Koen vindt sesam toch niet zo lekker als verwacht en krijgt een vanille/groene thee ijsje. Ik verorber het sesamijsje wel. Apart, maar zoet en lekker!

Na onze pitstop gaan we verder met de stroom mensen richting de tempel. We kopen kaartjes en als Koen ook zijn ijs op heeft, mogen we naar binnen. Het is één lange rij mensen die achter elkaar aan dezelfde route lopen. Het eerste wat je ziet is meteen het gouden paviljoen en in de zon is het zeker een schitterend gezicht. Heel erg groot is hij niet.
Hier tref je wel heel erg veel nationaliteiten en dat is leuk om te zien.

We lopen verder de tuinen door en bij wat beeldjes waar je met een muntje kan proberen om in het kuiltje in het midden te gooien voor geluk, wagen we onze kans. Blijkbaar heeft Finn dit alleen, want het eerste muntje dat hij gooit is meteen raak.

Niet veel later staan we ook alweer buiten. Jeroen heeft op zijn mobiel gezien dat er nog een wijk met tempels in de buurt is en dus pakken we opnieuw de benenwagen hier naartoe.

Tempelcomplex daitoku-ji
Inderdaad doemen er niet veel later alweer tempels op. Via wat ze het filosofenpad noemen, lopen we hier naartoe. Al deze tempels en subtempels hier vallen onder de Daitoku-ji, dit zijn boeddhistische zen tempels. Totaal zijn er 24 subtempels en de hoofdtempel in deze wijk. De meeste zijn gesloten voor publiek, maar we vinden er 1 die we kunnen bezoeken. Het blijkt..... Te zijn.
Hier mag je, ook in de tuinen, geen foto's maken en we worden nauwlettend in de gaten gehouden of we niet toevallig muren, deuren of pilaren aanraken. Zoals gebruikelijk moeten bij het binnengaan van de tempel onze schoenen uit en krijgen we satijnblauwe sloffen. Na het eerste gebouw echter, moeten we naar buiten de tuin in, dat betekent, weer schoenen aandoen, maar aangezien we deze in de hal hebben achter gelaten, staan hier een soort cross klaar met liefelijke hartjes.
Als we (weer met de sloffen aan) het hoofdgebouw in mogen is vooral het plafond wat opvalt, prachtige oude tekeningen van Japanse draken.
Onder de overkapping van het hoofdgebouw lopen we terug en treffen hier nog de geweldige tuin aan met het perfect geharkte grind. Helaas ook hier geen foto's.
Niet kort daarna staan we weer buiten en lopen door de wijk verder, de overige tempels van afstand bekijkend.

Eten bij café du mon
Als we de wijk verlaten, lopen we vrijwel meteen bij een klein restaurant naar binnen. Kiezen is lastig, want het meeste is Japans.
Ze hebben hier ongelooflijk lekkere smoothies, wat lekkere broodjes of hoofdgerechten met rijst, maar wat je ook besteld, bij alles krijgen we een origami kraanvogel en een kleine versie hiervan cadeau. Een leuk souvenir!

Kasteel Nijo
Als laatste must-see van vandaag hebben we kasteel Nijo bedacht. Dit is wel weer een pittige wandeling van ruim 3km en tijdens deze wandeling blijft het niet droog. Donkere wolken pakken samen en een stevige wind steekt op. Een tijdje lijkt het erop alsof we de bui voor kunnen blijven, maar uiteindelijk lopen we toch in de stromende regen. Het onweert zelfs een beetje. Gelukkig komen we, niet geheel doorweekt, niet veel later aan bij Nijo. De kasteelmuur is hoog en wit en steekt daardoor mooi af, samen met het frisgroen van de bomen, tegen de donkere lucht.
Eenmaal binnen blijken veel mensen Nijo te gebruiken als tijdelijk schuiladres, want de ingang en eerste hal zit vol met mensen die schuilen voor de regen. Wij lopen ondertussen door de verschillende ruimtes door . In de eerste ruimte mochten vroeger nog wel wat mensen komen, maar de ruimtes ernaar kom je alleen binnen met een hoge rang of als adviseur.
Alle muren zijn beschilderd, maar de originelen zijn, behalve op het plafond, niet meer in het kasteel aanwezig. Deze zijn allemaal veilig opgeslagen in het archief van een museum in de buurt.
Veel beter ook, want als je naar het plafond kijkt, snap je meteen waarom; de tekeningen zijn zo kwetsbaar (veelal omdat het op dun rijstpapier geschilderd is) dat met namen de blauwtinten hier afbladderen.

Over de geschiedenis leer je hier niet veel, maar rondlopen tussen de ruimtes, die kunst en de vele poppen die de raadgevers van de shogun voorstellen, waan je je toch in een andere wereld.

Buiten willen de jongens wel graag naar die Ryokan terug, maar ik heb gisteravond toen ik even alleen op pad was nog een tempel in de buurt van onze slaapplek gevonden en wil deze nog wel even bezoeken. Onze wegen scheiden daarom op de weg ter hoogte van deze tempel.

Tekisuien
Shoseien park