Geduld is belangrijk

Geland op Osaka, bijna 10.000km van ons mooie Nederland: na een lange en vermoeiende reis dan nu eindelijk snel verder! Hoewel snel?!

Op het vliegveld wordt ons geadviseerd de trein te nemen naar Osaka centrum en dan daar, bij het station, de shuttleservice te zoeken die ons naar ons eerste hotel zal brengen.
Bij onze reis zat deze transfer niet ingeboekt, dus vol goede moed gaan we naar de tweede verdieping bij het vliegveld waar zich ook de stations bevinden voor de trainen van de JR.
Ergens in ons reisvoorstel had ik al gelezen dat je er wel ruim tijd voor uit moet trekken als je tickets wilt halen, maar de rij die we zien staan om een kaartje te kopen voor de trein, is schrikbarend lang, zelfs met deze info in je achterhoofd... Jeroen sluit aan en wij wachten netjes buiten de rij totdat Jeroen, na bijna een uur (!!) terugkomt met 4 tickets voor de trein naar Osaka.

Op het perron is het even zoeken waar we nu precies moeten zijn, maar zodra een van de medewerkers ziet dat we twijfelen, stapt hij naar ons toe om ons vriendelijk de juiste trein te wijzen.
In de trein blijkt dat we nog lang niet op plaats van bestemming zullen zijn. Deze rit maakt tot aan Osaka namelijk nog zo'n 20 extra stops en de reis duurt dan ook nog ruim een uur.

De jongens zijn inmiddels zo moe dat ze van dit reisje niet veel meer meekrijgen en ook bij Jeroen en mij zakken de ogen af en toe dicht.

Wat opvalt onderweg zijn de vele eenvoudige, maar veelal wel vrijstaande, huizen en het aantal honkbalvelden.
Poeh er wordt best wat getraind!

Bij het juiste station aangekomen, gaan we op zoek naar onze bus. Gelukkig is deze niet moeilijk te vinden en kunnen we een kleine twintig minuten later op weg naar het hotel .
Het Ana Crowne plaza hotel is een erg luxe hotel met vele barretjes, restaurants en maarliefst 24 verdiepingen. Voor alles betaal je hier een flinke prijs. Een duik in het zwembad kost omgerekend bijvoorbeeld ongeveer €12.50 per persoon.

Om 13.00 uur stappen we de lounge van het hotel binnen om vervolgens te horen dat we pas om 15.00 uur de kamer op kunnen. Wat een domper, want inmiddels vallen we toch wel echt om van de slaap. Wanneer we uitleggen dat we al 24 uur aan het reizen zijn, is het uiterst vriendelijke personeel meteen op zoek naar een oplossing. Voor de kinderen is er eventueel meteen een kamer vrij, maar dan hebben we dus niet meer twee slaapkamers naast elkaar, zoals eigenlijk ingeboekt was.

We besluiten om het aanbod niet aan te nemen en in plaats daarvan de stad in te lopen. We vragen nog naar het Osaka aquarium wat we zo graag wilden bezoeken, maar dat zou vanaf het station opnieuw een halfuur reizen zijn en daar hebben we eigenlijk geen van allen nog zin aan.

Osaka is groot en te voet kun je maar een klein deel zien. Vanaf het hotel lopen we wat straatjes door totdat we een voetgangersbrug over de grote weg vinden. Precies aan de overkant van deze brug bevindt zich een kleine tempel die we even bezoeken.
In de zon is het super aangenaam met 22 graden! Best even genieten zo!

Bij een een restaurantje waar ze ook Italiaanse gerechten hebben, willen we naar binnen gaan. Engels spreekt het personeel hier nauwelijks en voor we het weten zitten we niet in het restaurantje wat we zagen, maar een verdieping hoger bij eenzelfde restaurant dat tevens een buffet heeft. Wij besluiten echter iets van de kaart te bestellen en samen eten we twee pizza's. Zo hebben we weer een beetje energie gekregen om terug te lopen naar het hotel.

Onderweg halen we bij een 24h shop wat drinken en zoete broodjes, zodat we ook voor de avond wat hebben, mocht het nodig zijn.
In het hotel doen we dan de ogen even dicht en na 2 uur relaxen, gaan we bij elkaar zitten om te overleggen wat we gaan doen.
We besluiten om in het hotel een leuke bar te zoeken, maar eenmaal daar blijken de prijzen te hoog en de keuze van eten niet heel erg geschikt voor wat de mannen graag willen.
Daarom toch nog weer even de stad in en bij hetzelfde restaurant (alleen nu wel de benedenverdieping) kiezen we voor allemaal verschillende gerechten die we samen proeven. Van simpele kip en aardappelpartjes tot inktvis en kort gegerilde, bijna rauwe, Bonita vis.

Alles smaakt ons heerlijk, maar vooral het toetje van de jongens is geweldig! Deze is niet meer dan verdiend na anderhalve dag reizen en wachten.... Super knap dat ze zoveel geduld hadden vandaag!

Morgen gaat de reis verder naar de monniken op mount koya : Whiehoe, zin aan!