Teveel te doen

Gisteravond hebben we overlegd om het programma van vandaag niet meer geheel te gaan doen. Het kost op zn minst 6 uur rijden en dan nog rondkijken op de aangegeven plekken.
Dat in combinatie met nog moeten pakken, souvenirs willen halen, auto inleveren en eten met Mariam, maakt het wel een erg drukke dag.
We gaan alleen naar Ananuri en de rest van de dag gebruiken we voor pakken, opruimen en relaxen.

Ananuri is een kastelen complex uit de middeleeuwen. Het ligt prachtig aan de helderblauwe rivier Aragvi. Het heeft daarnaast 2 kerken uit de 17de eeuw waarvan in de hoofdkerk nog mooie fresco’s te bewonderen zijn

Het is, van alle plaatsen waar we zijn geweest, de meest toeristische attractie. Vooral door de prachtige ligging met mooie uitzichten over de bergen en de rivier is dit een geweldige plek om cultuur te snuiven.

Wij blijven, door de drukte hier, maar kort en lopen even naar beneden om het natuurgebied beter te bekijken. Het water staat hier laag, maar dan nog is het uitzicht adembenemend.

Na een uur en ook nog even op de markt rondkijken gaan we terug naar Tbilisi. Jeroen mest de auto uit en ik vouw de was en pak de koffers in. Het zit er bijna op.

Mariam appt dat het leuk is om uit eten te gaan. Om 19.30 ontmoeten we elkaar bij het Mariot en lopen dan naar een leuk restaurant dat ze heeft gereserveerd.
Voor die tijd komt George nog om onze reis samen af te ronden. De vouchers kunnen terug, evenals de kaarten voor openbaar vervoer en andere bezienswaardigheden.
Hij vertelt dat onze reis de meest bijzondere is voor hem, omdat we zoveel plaatsen hebben aangedaan die hem persoonlijk raken.
Chitakhevi als favoriete plek van zijn familie, mtirala waar hij zijn huwelijksnacht doorbracht, tsitelMta bij bekenden....
Hij is dan ook nieuwsgierig hoe we het hebben ervaren.
We komen tot de conclusie dat hij ons goed heeft gehoord en dat deze reis voor ons precies goed was. Mooi dat hij dit zo met ons wilde delen!

We praten nog een tijdje en nemen dan afscheid, maar niet voordat hij ons heeft afgezet bij het Mariot. Superlief.

Met Mariam gaat de tijd veel te snel en voor we het weten is het al 23.30 als we nog even richting haar huis lopen.
Haar huisgenoot was al even bij ons aangeschoven bij het restaurant en thuis treffen we haar weer.
We maken het veel te laat en doodmoe, maar erg voldaan belanden we om 01.00 uur dan in bed voor 3 uur slaap.

De wekker gaat veel te vroeg….
De reis hier zit erop, nu terug naar huis.

Om af te sluiten wil ik dan ook graag eindigen met een toost op Georgië.
Pak allemaal je glas in je hand en luister met een glimlach.

Een toost op een land in opbouw. Een land dat veel oorlog heeft gekend, maar is blijven geloven in de goedheid van mensen. Een land dat werkt aan een betere infrastructuur, mooiere huizen en dat zijn afkomst koestert en tentoonstelt.
Een land met grote verschillen,
In temperatuur, van subtropisch naar landklimaat
In mensen, van blank met blauwe ogen, naar donkere ogen en prachtige tint
In cultuur, met de oude Georgische taal maar ook de Svaneten met hun eigen taal en gebruiken.
Prachtige gebouwen en mooie tradities in zwaarddansen en eten
En in natuur, van bergen, tot zee, tot jungle, van groen tot erg droog

Georgië, je was enorm verrassend en zo ontzettend divers! Het is onmogelijk dat te omschrijven. Georgië moet je beleven, toelaten en vooral van genieten (ondanks onhebbelijkheden in het verkeer). Genieten zoals alleen Georgiërs kunnen, van elk moment en met weinig, maar samen met de mensen om je heen.

Georgië, ik wens je rustiger tijden en veel voorspoed, de hoop dat de economie voor jullie zal aantrekken en dat je zelfstandig kan worden tot een groot land al ben je in formaat klein.
Graag tot ooit!

Gaumardjos!!!