Bergen vervelen nooit

We zitten hier in de Kaukasus, Mestia ligt op ongeveer 1500 meter hoogte en om ons heen zien we alleen maar grote bergtoppen verrijzen.

Het is een machtig en imposant gezicht. Toch doet het hier niet heel ongerept aan, maar eerder lieflijk. In de dalen waar overal mensen wonen is het namelijk vrij vlak. Je ziet veel weilanden en gras en de meeste bergtoppen steken niet af met felle punten, maar opnieuw met prachtig groen.
We kijken hier uit op mount Ushba, een berg die graag wordt beklommen door professionele klimmers, omdat deze berg van bijna 4800mtr hoog erg uitdagend is voor deze groep mensen.

Hier valt hij vooral op door zijn twee grote, spitse toppen en de sneeuw die je al van ver ziet. Erg goed hebben we hem nog niet kunnen bekijken, want door de regen was er teveel bewolking, maar vandaag schijnt het zonnetje en hopen we dat de wolken nog verder zullen optrekken.

Wij rijden echter eerst naar Usghuli, vier kleine dorpen op hoogte van 2100mtr. Het is de een van de hoogst gelegen plekken in Europa die het hele jaar door bewoond is.
Er wonen ongeveer 70 gezinnen, de helft van het jaar is het bedekt met sneeuw en soms is de weg zo slecht dat het geheel afgesloten is van de rest van de wereld.

Ondanks de erge regenval van gisteren gaan we op pad. De eerste 23 km is prima te doen. De weg is meestal verhard en op de stukken na waar ze de weg repareren en vebeteren is het breed genoeg om met 2 auto’s naast elkaar te passeren.
Anders wordt het op de laatste 18km...
Daar is de weg onverhard, veel gaten en kuilen, water dat naar beneden klettert over de weg. We doen dan ook bijna anderhalf uur over dit laatste deel en zijn goed moe bij aankomst.
De bergen zijn hier opnieuw prachtig en steeds ontdek je weer wat nieuws. Je hebt in dit deel weidse uitzichten, bloemen, riviertjes, kleine dorpjes met de bekende Svan- towers waar deze regio zo om bekend staat... alles is even mooi! Onderweg spotten we nog een hop, in eerste instantie zagen we alleen een grote kuif, waardoor we aan een kaketoe dachten, maar toen hij eenmaal kort bij de weg neerstreek, werd het duidelijk. Het is een prachtige vogel o te zien, met het geel, bruine verenkleed en de staart in helder zwart en wit, maar Wikipedia leert ons dat deze vogel ook wel de drekhaan wordt genoemd om de vreselijke geur die deze vogel bij zich draagt. Een mooie vogel voor op een afstandje dus.

De svan towers die je hier overal ziet, zijn het symbool van de cultuur in deze regio. De meeste torens zijn gebouwd tussen de 9de en 12de eeuw en werden gebruikt als verdedigingswerk.
In deze regio werd, ondanks de grote hoogte, veel handel gedreven met de andere bewoonde berggebieden zoals Ossetie, maar dit was alles behalve vriedelijke ruilhandel. Veelal werd er met veel geweld elkaars waar afhandig gemaakt.

Zoals Mestia gericht is op toerisme, Ushguli heeft, omdat het moeilijk bereikbaar is, nog veel van zijn authenticiteit kunnen behouden. We kijken er een uurtje rond, veel te kort uiteraard om alles te zien, drinken er wat en genieten van het formidabele uitzicht. Toch weten veel toeristen deze plek inmiddels ook te bereiken, ze komen met de minibussen van Mitsubishi, die 4wiel aangedreven zijn, geheel bepakt voor wandelingen, naar boven.

Wij kunnen hier nog een gletscher beklimmen, maar omdat de jongens liever met de stoeltjeslift in Hatsvali willen, gaan we iets na de middag terug, wetend dat de tocht van amoer 40km nog weer minimaal 2 uur zal duren.

De terugweg gaat wel makkelijker en al na iets meer dan anderhalf uur staan we bij de skilift die op 10 augustus zou openen. De deadline blijkt niet te zijn gehaald....
Maar gelukkig is er verderop nog 1 en rijden we hier naartoe.
Gletschers willen we heel graag nog zien, maar dit blijkt ook een geweldige keuze;
Eenmaal boven op 2400mtr is het uitzicht zo mogelijk nog adembenemender dan op alle andere plekken waar we zijn we geweest.
Ik zou hier uren kunnen zitten en genieten, de zon schijnt, het is helder en de paar wolken die er zijn, geven juist een mooie nuance aan de lucht.
Wat genieten!

Na een uurtje gaan we met de lift terug naar beneden. Leuk om te vertellen is dat we precies met zn 4 aast elkaar kunnen zitten, waardoor de jongens vooral weer erg kunnen lachen om mij.
Ik blijf het doodeng vinden deze hoogtes zo bungelen...

Zelfs in avond zijn de witte toppen van Ushba goed te zien, maar we maken het niet laat. Dat reizen in de bergen kost erg veel energie, dus vroeg onde de wol!