Sneltreinvaart

Oef, wat een dag vandaag... Eigenlijk weet ik niet goed waar te beginnen. Deze dag is te vol en te snel voorbij gegaan. Ik heb het gevoel dat we ongeveer 4 dagen in 1 dag hebben gestopt.

Vanmorgen waren we nog op koya. Wat is het daar prachtig en wat onwijs jammer dat we hier niet meer tijd hadden om in de natuur te zijn en om alle tempels, beelden en de begraafplaats te bezoeken.
Wel zijn we een unieke ervaring rijker met het ochtendritueel van de monniken. Om 6.00uur konden we ons melden bij de tempel. Koen en Finn, leek dit niet heel erg leuk, dus die mochten in de kamer blijven om even te gamen.
Aangekomen bij de tempel kregen we een beetje poeder in onze handen om te wrijven. Dit geeft een heerlijke geur en zorgt ervoor dat je je verfrist voordat je de tempel binnengaat. Vervolgens mochten wij plaatsnemen op de krukjes die net buiten de gebedsruimte waren neergezet. Onze neus wordt geprikkeld door de vele wierook en de ruimte is verlicht met kaarsen en zwak licht (zo jammer dat we hier geen foto's mogen maken....)

Er zijn 3 ruimtes voor ons: de eerste om welkom te zijn, de tweede voor het gebed en mantra's en de derde voor het vuurritueel.
Ruim anderhalf uur luisteren we naar de eveneens drie delen die de monniken al zingend/hummend brengen. Het eerste en tweede deel zijn in het Sanskriet en het derde deel in oud Chinees. In de verschillende mantra's gaat het vooral over de onwetendheid die wij hebben en de vraag om verlichting.

Na een ongeveer een uur worden wij samen met de andere 14 aanwezigen uitgenodigd om de drie goden te eren waarvan Abida (god van de zon) de belangrijkste is. Dit mogen we doen door een buigen te maken en vervolgens te offeren. Er staat een poeder hiervoor klaar. Bij de derde God wordt ons gevraagd om water te schenken, dit heeft opnieuw te maken met het welkom voelen en mogen zijn...

Na anderhalf uur zitten, komt de monnik die het ritueel begeleide bij ons staan om deze uitleg te geven. Erg interssant! En daarna schuift hij bij het ontbijt aan om vragen te beantwoorden. Hoewel de Japanners van nature liever geen vragen stellen en de dingen nemen zoals ze zijn, snapt hij dat wij graag informatie willen. Al is de leer van deze school ook dat je eerst de vorm leert, (hoe je iets moet doen) en dan pas kan begrijpen waarom iets zo wordt gedaan.

Het ontbijt smaakt de jongens helemaal niet, na het soepje houden ze het voor gezien. En hoewel alles echt wel lekker smaakt (Jeroen vindt het allen wat laf) hebben we ook wel zin aan wat brood.

Hiervoor hebben we helaas geen tijd meer, want als we ons schema bekijken, dan lijkt het een erg drukke dag te worden. Dus vertrekken we weer van deze prachtige plek en gaan we op weg naar Himeji. Volgens onze beschrijving moeten we hiervoor eerst naar een station vlak voor Osaka, maar hier aangekomen, blijkt dit echter niet helemaal juist. Op dit station kunnen we namelijk onze Japan Railway passen niet omruilen voor echte tickets en zo stranden we tussen de twee poortjes van de verschillende stations zonder tickets.
Na veel praten met de medewerkers van JR besluiten we zelf nieuwe passen te bestellen en weten zo zeker dat we de komende drie dagen verder kunnen. In Kyoto kunnen we dan vervolgens alsnog onze passen ophalen.

Via Osaka reizen we met een sneltrein door naar Himeji. Inmiddels zijn we al ruim 3,5 uur later en we weten dat de rit naar Himeji ook nog anderhalf uur zal duren. Aiii dat wordt dus krap als we daarna nog door koeten naar Hiroshima om vervolgens op het eiland Miyajima uit te komen.

Toch maken we in Himeji tijd om het kasteel te gaan bezichtigen. Hier zijn wel meer op ons plek, kastelen bezoeken zoals we zo graag doen op onze vakanties. Dit kasteel is geheel opgetrokken uit hout en is robuust en groot, maar tegelijkertijd elegant en verfijnd. Het houtsnijwerk, als ook de dakpannen zijn werkelijk prachtig!

We lopen in sneltreinvaart het kasteel door en kijken op het hoogste punt uiteraard nog even naar buiten om te genieten van het uitzicht.

Nu snel snel door naar onze volgende bestemming. Op het station kijken we waar de trein naar Hiroshima is, maar nergens zien we op de borden deze naam verschijnen. Bij navraag blijken we op perron 12 te moeten zijn en hier wacht ons een verrassing, want veel eerder dan verwacht mogen we mee met Nozumi! En Nozumi gaat heel erg hard, want valt onder de shinkansen of ook wel bullettrain.... Op het perron moeten we van schrik lachen als er zo'n trein in volle vaart voorbij raast. Je kan dit op film niet zo goed vastleggen, maar het is bizar te zien hoe hard dit gaat en hoe geruisloos dit eigenlijk is in verhouding tot een sneltrein.

We hebben geen plaatsen gereserveerd en lezen dat wel dan bij wagon 1-3 mogen instappen. We gaan hiervoor keurig in de rij staan die op de grond staat aangegeven. Hoe uniek dat deze trein tot op de centimeter nauwkeurig stopt bij deze opstapplaatsen. Van binnen lijkt de trein qua uitstraling op een vliegtuig, maar dan ruimer, zelfs de versnaperingen worden uitgedeeld onderweg.

In een uur reizen we tot aan hiroshima, waar we supersnel de volgende trein moeten halen. Dit lukt net, maar ooooo wat is deze trein al vol! Jeroen stapt met Koen in een wagon verder dan waar Finn en ik instappen. Toch blijkt even later dat ze nog best bij ons hadden kunnen staan, want op het volgende station stappen nog minstens 20 extra mensen in die zich keurig met hun rug naar je toe naar binnen duwen.

Ineens vraag ik me af of ik wel de goede trein heb en of we straks wel tegelijk op het juiste station zullen staan, want Jeroen heb ik niet weer gezien. Wel heb ik een telefoon bij me, maar dat is dan ook alles.....
Oeps!

Twee haltes verder gaan er gelukkig veel mensen uit de trein en in het volgende wagon zie ik ineens Jeroen. Pfjieuw! We zoeken elkaar meteen maar weer op en dan blijkt dat we toch echt de juiste trein hebben en bij aankomst alleen nog het veer moeten nemen naar Miyajima.

Het is 19.00 uur voordat we voet aan wal zetten en gelukkig vinden wie onze Ryokan snel. Van buiten ziet het er erg sfeervol uit met mooie verlichting en authentieke stijl.
Ook het ontvangst is erg vriendelijk. Even opfrissen en daarna een hapje eten, want door ons drukke schema hebben we behalve en ijsje en wat donuts uit de automaat nog helemaal niets weer gegeten.

Nu blijkt wel weer hoe stipt Japanners zijn, want zij eten het liefst vroeg, uiterlijk 18.00 uur en dat betekent dan ook dat er om 20.00 uur op dit toeristische eiland bijna geen enkel restaurant nog open is. We treffen een eettentje die nog tot 20.30 open is en dankbaar schuiven we hier aan.
Na twee dagen bijna alleen vegetarisch zijn de mannen toe aan vlees, dus wordt het schnitzel en biefstuk. Ik waag me aan een traditioneler gerecht met paling.
Allemaal eten we er heerlijk en vervolgens lopen we langs het water om de schitterend verlichte Tori in het water te bekijken.

Finn is vooral onder de indruk van de vele herten die ontzettend tam zijn en het liefst zou hij hieer blijven zitten.
Dat doen we echter niet, want we zijn ook echt wel toe aan wat slaap.... Uit de automaat halen we snel nog wat drinken (ja eten, drinken, vanalles kun je in automaten op straat vinden, zelf een lekker koud biertje!) en laten ons dat goed smaken.

Wat een dag! Veel te snel, soms zelfs letterlijk met de shinkansen, om alles goed te kunnen bekijken, maar wel met ontzettend veel nieuwe indrukken.
We slapen vast heerlijk!

Morgen kijken we verder op het eiland en gaan we met de boot naar Hiroshima Memorial place.